İstanbul Üniversitesi Deniz Bilimleri ve İşletmeciliği Enstitüsü Müdürü Prof. Dr. Cem Gazioğlu ve Öğretim Üyesi Prof. Dr. Gürcan Büyüksalih’in Singapur Nanyang Teknoloji Üniversitesinden Yochi Okta Andrawina ile Endonezya Diponegoro Üniversitesinden Prof. Dr. Helwis Liufandy ile yaptığı araştırmaya göre, Marmara Denizi kıyılarının iklim değişikliği karşısındaki kırılganlığı ortaya konuldu.
Araştırma, Journal of Coastal Conservation dergisinde geçen ay yayımlandı. Stanford Üniversitesinin Doğal Sermaye Projesi kapsamında geliştirdiği “InVEST Kıyı Kırılganlık Modeli” kullanılan araştırmada, Marmara Denizi’nin yarı kapalı yapısı ilk kez detaylı incelendi.
Bölgede fırtına, kıyı erozyonu ve deniz seviyesinin yükselmesi nedeniyle ciddi kayıplar yaşanabilir. Bu nedenlerle, Marmara Denizi kıyılarında yaşayan yaklaşık 1,6 milyon kişi yüksek risk altında bulunuyor, kıyı şeridinin yüzde 60’ı orta, yüzde 12’si yüksek riskli kategoride yer alıyor.
İstanbul’un doğu kıyıları, Yalova’nın kuzeyi, Kocaeli’nin güneyi ile Bursa, Balıkesir ve Çanakkale’nin belirli kesimleri en yüksek tehlike seviyelerine sahip. Marmara Denizi kıyılarında risk oranları illere göre farklılık gösteriyor. Kocaeli yüzde 26,5, Yalova yüzde 18,4 ve Bursa yüzde 18,2 yüksek riskli nüfus oranıyla öne çıkarken, İstanbul’da Marmara Denizi kıyısında yaşayan nüfusun yüzde 12,2’si yüksek risk altında yer alıyor. Çanakkale yüzde 11,1 ve Balıkesir yüzde 10,1 daha düşük riske sahipken, Tekirdağ’da bu oran yüzde 16,6 olarak hesaplandı.
Bölgesel kırılganlıklara bakıldığında, İstanbul’un doğu kıyılarında deniz seviyesinin yükselmesi ve fırtınalar nedeniyle kıyı taşkınlarının yerleşim alanlarını etkileme tehlikesi bulunuyor. Yalova’nın kuzeyinde erozyon ve kıyı şeridindeki daralma doğal habitatları ve yaşam alanlarını tehdit ederken, Kocaeli’nin güneyinde sanayi yoğunluğu ile nüfus baskısı, fırtına ve taşkın risklerini artırıyor.
Bursa, Balıkesir ve Çanakkale’nin belirli kıyı kesimlerinde erozyonun hızlanması ve toprak kaybı öne çıkarken, Tekirdağ ve Çanakkale Boğazı çevresinde ise daha korunaklı kıyı yapısı nedeniyle risk görece düşük oldu. Ayrıca araştırmaya göre, genel olarak Marmara Bölgesi’nde her kıyı kenti için ayrı uyum ve koruma planları hazırlanması gerekiyor.
Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli’nin (IPCC) farklı emisyon senaryolarının da değerlendirildiği çalışmada, düşük ve orta emisyon senaryolarında risk bugünküyle benzer kalırken, yüksek emisyon senaryosunda Marmara’nın kapalı yapısı nedeniyle bazı bölgelerde kırılganlığın azaldığı görüldü. Araştırmacılar bunun yanıltıcı olabileceğini, uzun vadede daha şiddetli fırtınalar ve ani deniz seviyesi yükselmeleriyle risklerin artacağını vurguladı. Marmara kıyılarının iklim krizinin etkileriyle şimdiden dönüşmeye başladığı görüşüne de yer verildi.
Prof. Dr. Cem Gazioğlu, araştırmaya ilişkin yaptığı değerlendirmede, Marmara Denizi kıyılarının, iklim değişikliği, deniz seviyesi yükselmesi, kıyı erozyonu ve yoğun insan baskısı karşısında giderek daha savunmasız hale geldiğini söyledi. Gazioğlu, kırılganlığın sadece fiziksel değil, sosyal ve ekonomik boyutlarını da ortaya koyduklarına dikkati çekerek, deniz çayırları, sulak alanlar, kıyı ormanları gibi habitatların korunmasının ve bütünleşik kıyı yönetiminin, bölgesel direncin artırılmasında kritik rol oynadığını vurguladı. Gazioğlu, kıyılar için alınacak önlemlerin gelecekteki felaketleri önleyebileceğini belirtti.
Prof. Dr. Gürcan Büyüksalih de Marmara Denizi’nde gözlenen bu tablonun yalnızca Türkiye’ye özgü olmadığını vurgulayarak, küresel ölçekte milyonlarca insanın yükselen deniz seviyeleri ve fırtına kaynaklı taşkın riski altında olduğunu ifade etti. Yerel çözümlerin aynı zamanda küresel bir sorumluluğun parçası olduğunu belirten Büyüksalih, kıyı bölgelerinin benzer risklerle karşı karşıya olduğunu söyledi.
